Effect of healthy lifestyle educational programs on happiness and life satisfaction in the elderly: A randomized controlled trial study

Abstract

Objectives Like the global population, the Iranian population is aging rapidly. Measures should be taken to maintain aging population healthy and happy. The present study evaluated the effects of active education of healthy lifestyle on happiness and life satisfaction of the elderly people. Methods & Materials In this randomized controlled trial, 96 elderly people aged 60-70 were conveniently recruited from a health center in Isfahan Province, Iran. The subjects were randomly allocated to an intervention and a control group. Participants in the intervention group were provided with lifestyle educations in 4 two-hour sessions. Happiness and life satisfaction were assessed before and 2 months after the intervention. Study data were analyzed by SPSS using the Independent samples t-test and Paired t-test, Mann Whitney U test, Wilcoxon signed-rank test, Chi-squared test and Pearson correlation analysis. Results The lifestyle education program significantly improved happiness scores from 36.80 to 43.11 and life satisfaction scores from 12.96 to 16.02 (P < 0.001). Happiness was positively correlated with life satisfaction (r=0.719; P < 0.001). Conclusion Active participation in healthy lifestyle education programs can improve happiness and life satisfaction among elderly people. © 2019. اهداف جمعیت جهان و نیز ایران به سرعت در حال سالخورد هشدن است و نیاز به برنام ههایی که جمعیت سالخورده را شاداب و سالم نگه دارد بیشتر احساس م یشود. این پژوهش با هدف تعیین تأثیر آموزش مبتنی بر سبک زندگی سالم، بر شادکامی و رضایت از زندگی سالمندان طراحی و اجرا شده است. مواد و روش ها در این کارآزمایی کنتر لشده تصادفی، 96 نفر از سالمندان 60 تا 70 ساله مراجع هکننده به یکی از مراکز جامع سلامت در شهر اصفهان با رضایت خویش، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. در پی شآزمون، پرس شنام ههای رضایت از زندگی و شادکامی سالمندان با روش مصاحبه در دو گروه تکمیل شد. سپس افراد گروه مداخله به طور فعال در چهار جلسه د وساعته آموزشی مبتنی بر شیوه زندگی سالم شرکت کردند. بعد از دو ماه، پ سآزمون در هر دو گروه انجام شد. داد هها با استفاده از نر مافزار SPSS و با آزمو نهای تی مستقل، تی زوجی، ضریب همبستگی پیرسون، کای اسکویر، م نویتنی و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نتایج نشان داد در گروه مداخله، میانگین نمره شادکامی بعد از مداخله، افزایش معنی داری داشت و از ) 16 / 14 ( ۸/ ۳۶ قبل از مداخله، به ) 38/ 11 ( ۴۳ / ۱۱ تغییر یافت ) 001 / P>0 (. میانگین نمره رضایت از زندگی نیز از ) ۵/ ۴۲( 96 / 12 به ) 32 / 4( 02 / 16 افزایش پیدا کرد ) 001 / P > 0 (. همچنین ضریب همبستگی اسپیرمن نشان داد بین شادکامی و رضایت از زندگی همبستگی زیاد و معن یداری وجود دارد ) 719 / .)P > 0/001، r=0 نتیجه گیری با وجود آنکه شادکامی و رضایت از زندگی در سالمندان به عوامل گوناگونی بستگی دارد، اما با مشارکت فعال آ نها در برنام ههای آموزش و بهبود سبک زندگی، م یتوان شادکامی و رضایت از زندگی را در آ نها افزایش داد.